سفله با جاه نیزهیچکس است

مور اگر پر برآورد مگس است

نفس را بی شکنجه مگذارید

سگ دیوانه مصلحش مرس است

خفت اهل شرم بیباکی ست

چون پرد چشم پایمال خس است

منفعل نیست خلق هرزه معاش

دو جهان یک دماغ بوالهوس است

بر امید گشاد عقدهٔ کار

چشم اگر باز کرده ایم بس است

خون افسرده ایم باقی هیچ

خرقهٔ ما چو پوست بر عدس است

فرصت رفته نیست باب سراغ

کاروان خیال بی جرس است

آینه نسبتی به دل دارد

که مقام تأمل نفس است

مفلسان را، ز عالم اسباب

تاگریبان تمام دسترس است

هرکه جست از عدم به هستی ساخت

یک قدم پیش آشیان نفس است

بیدل از خاک می رویم به باد

غیر ازین نیست آنچه پیش و پس است